සුද්දිගේ කතාව 1

 සුද්දිගේ කතාව

නැගිටපන් පරට්ටි... පුකට එලිය වැටෙනකන් බුදියගන්නෙ නැතුව.. තොපිත් මාවම කන්න ඉපදිච්ච ජාතියක්..

පිටුපසට වැදුන පා පහරත් මවගේ කඨෝර වචන හරඹයත් සුපුරුදු ලෙසම ඇඟට කනට දැනෙන්නට වැදුන නිසා සුද්දි නැගිට්ටේ තමා අසලම වකුටුවී නිදා සිටින සිය බාල සොයුරාගේ ඇඟ දැවටුන රෙද්ද සකස් කරය... නිදිගැටකඩමින් කුස්සියට ගිය සුද්දි වතුර ලිප තැබුවේ තේ තේ කහට ටිකක් වත්කිරීමටය.. පාන්දරට සුද්දිගේ මුල්ම රාජකාරිය උනේ මෝලේ වැඩට දුවන සිය මවට තේ ටිකක් වත්කර දීමයි.. ඒ මවට ඇති ආදරය නිසාම නොව මවගෙන් උදේ පාන්දරම ගුටිකෑමට ඇති අකමැත්ත නිසාය..

" තෝ තේ වැක්කෙරුවද.. මව ඇසුවේ කුස්සියට එබෙමිනි.. " ඔව් අම්මෙ.. තේ වලට වතුර ලිපේ තිබ්බා.. " සුද්දි පිලිතුරු දුන්නේ ලිපට තවත් දරකෑල්ලක් ඇතුල් කරමිනි..

තවමත් වයස අවුරුදු 12 වූ සුද්දි සිය මව හා සොයුරා සමග ජීවත් උනේ කොහුමෝලක සේවක නිවාසයකයි.. නිවසක් කීවාට එය මුඩුක්කු පැල්පතකට අන්තය.. එහි තවත් නිවාස කිහිපයක් තිබේ.. ඒවායේ ජීවත් වන්නේත් කොහුමෝලේ සේවකයන්මය.. සෑම දිනක්ම දුක්බරිතව දියකර හරින්නට සුද්දිට සිදු උනේ දුප්පත්කම නිසාමය.. සුද්දිගේ පියා ඇය කුඩාකලම බීමතින් මට්ටවලට වැටී මියගියේය.. කුඩා සොයුරාගේ පියා කවුරුන්ද යන්න සුද්දි නොදනී.. නමුත් ඔහු තම පියාගේ දරුවෙක් නොවනබව පමනක් සුද්දි දනී.. එහෙත් සුද්දි ඔහුට දැඩි සෙනෙහසක් දක්වයි. පියා බීමතින් ගෙට ගොඩවී සිය මව සමග රන්ඩු අල්ලන හැටි සුද්දිගේ මතකයේ තාමත් පවතී.. පියා මියගිය වෙලේ සුද්දි නොහැඬුවේ ඒ අමිහිරි මතකයන් නිසා බව සුද්දිට සිතෙයි..

තේ වත්කල ඈ ඊලඟට සූදානම් උනේ පාසැල් යන්නටය.. ඇගේ පාසැල් ගමන අවාරෙට පොල් කඩනවා වැනිය.. සුද්දිගේ මව මලපොතේ අකුරක්වත් නොදත් තැනැත්තියකි.. එහෙයින් සුද්දිට ඉගැන්වීමට ඇයට උවමනාවක් තිබුනේ නැත.. " තොපිට උගන්නන පොත් පෑන් අරන්දෙන්න හිතුවද මම සල්ලි ගස්වලින් කඩනව කියල.." ඒ අධ්‍යාපනය ගැන ඇගේ අදහසයි.. පාසැලෙන් දුප්පත් ලමුන්ට පාසැල් පොත්පත් නිල ඇඳුම් නොමිලේ ලබාදෙන ව්‍යාපෘතියකට පිං සිද්ද වෙන්න සුද්දි පාසැල් යයි..

" සුද්දියේ... සුද්දියේ... " නිවස ඉදිරිපසින් නැගෙන හඬ කාගේදැයි බැලීමට සුද්දි ඉදිරිපසට ගියාය.. ඒ අල්ලපු ගෙදර සීටිං මාමාය.. " ඇයි මාමෙ.." සුද්දි ඇසීය.. " අම්ම ආප්ප තැම්බුවද බං.. " සුද්දිගේ මව පාන්දරම ආප්ප සදන්නේ අමතර ආදායම් මාර්ගයක් බලාපොරොත්තුවෙනි. මෝල වත්තේ නිවැසියන් උදේ වේල පිරිමහගන්න පැමිනෙන්නේත් සුද්දිලගේ නිවසටය.. ඊට අමතරව එම ප්‍රදේශයටම තිබූ එකම වෙලඳසැල වූ ගාමිනීගේ කඩේටත් ආප්ප සපයන්නේ සුද්දිගේ මව විසිනි.. " ඉන්න පොඩ්ඩක් මම බලල එන්නම් සීටිං මාමෙ " යැයි කියූ සුද්දි කුස්සියට දිව ගියාය.. " අම්මෙ.. සීටිං මාම ආප්ප ගන්න ඇවිල්ල.." " ඌ පාන්දරම ඇවිල්ලද.. හිටිං පොඩ්ඩක් " කියූ සුද්දිගේ මව වූ මාලනී ආප්ප පිස තිබූ ආප්ප වට්ටිය අතට ගත්තාය.. " කීයක් ඕන කිව්වද.." " වෙනද ගානම වෙන්නැති අම්මෙ.." සුද්දි කීවේ ආප්පයක් අතට ගන්න ගමන් ය.. අලුත පිසූ ආප්ප සුවඳ ඇගේ කුසගින්න තවත් වැඩි කලේය.. පිසූ ගමන් ආප්පවල ඇති කිරි රසට ඇය වඩාත් ඇලුම් කලාය.. මාලනී විසින් ආප්ප තෝරා ඉවර කරන විට සුද්දි ආප්ප තුනකටම වගකියා හමාරය.. " ඈ බොල බොන්ඩියෙ.. තෝ ගිල්ලහම විකුනන්නෙ තොගෙ අහවල් එකද.." මවගේ බැනුම් මැද සුද්දි ආප්ප පාර්සලය රැගෙන සීටිං මාමා අසලට ගියාය.. " ආ.. මෙන්න.." ආප්ප පාර්සලය අතට ගත් සීටිං එයට මුදල් සුද්දිගේ අතේ මිට මෙලෙව්වේ ඇගේ ඇඳුමින් නෙරා ඇති කුඩා තනපුඩු දෙස කෑදර බැල්මක් හෙලමිනි.. ඔහුගේ එම බැල්ම තේරුම්ගැනීමට තරම් සුද්දි පැසුනු දැරියක් නොවීය..

" ඈ බං සුද්දියෙ.. දැන් උඹට වයස කීයද.." සීටිං ඇසීය.. " දොලහයි මාමෙ.. ඇයි.. " " නෑ බං මම මේ නිකන් ඇහුවෙ.. හා හා මම යනව. අම්මට ඉක්මනට එන්න කියහං " යනුවෙන් පැවසූ සීටිං ආපිට හැරී ගියේය.. සීටිං යනු මෝලේ පිරිස් පාලකයාය.. සුද්දිගේ මවට ඔහු විශේෂ සැලකිල්ලක් දැක්වූයේ මාලනී ඔහුගේ අනියම් ඇසුරක් වූ නිසාය.. සුද්දිගේ මව මෝලේ සිටි පිරිමින් කිහිපදෙනෙකු සමග අනියම් ඇසුරක් පවත්වන බව ප්‍රසිද්ධ රහසකි.. එහෙයින් බොහෝ දෙනා සුද්දිට හෙලුවේද නොමනා බැල්මකි.. කුඩා දැරියක් වුවද ඇගේ පහසටත් සීටිං ඇලුම් කලත් මාලනීගේ කට හොඳනැති නිසා ඔහුට කරබාගෙන ඉන්නට සිදුවිය.. නමුත් අවස්තාවක් ලද සැනින් සුද්දිගේ පහස ලැබීමට සීටිං මගබලා සිටියේ මහත් කෑදරකමෙනි...

"ආ.. මෙන්න මේ ටික කඩේට ගිහින් දීපන්" සුද්දි අතට ආප්ප පාර්සලය පත්කරනගමන් මාලනී පැවසුවාය.. " ගිහින් පැලවෙන්නෙ නැතුව ඉක්මනට වරෙන්.." ආප්ප පාර්සලය අතට ගත් සුද්දි හනික වෙලඳසැල බලා දිව ගියේ පාසැල් යාමට ප්‍රමාද වෙන බැවිනි... කඩය අසලට ගිය මුත් එය තවමත් වසා තිබිනි.. " මාමේ... මාමේ.. " සුද්දි මදක් උස් හඬින් ඇමතුවාය.. " කවුද මේ පාන්දර" කඩය තුලින් ඇසුනු ගොරෝසු හඬින් කියාපෑවේ ගාමිනී කඩය තුල සිටින බවයි.. " මාමෙ මම ආප්ප ගෙනාවා." කඩේ පිටුපස දොර අසලට ගිය සුද්දි පැවසුවාය.. "අහ්.. උඹද.. වරෙන් වරෙන්.. ඇතුලට වරෙන්" ගාමිනී පැවසීය.. වෙලඳසැල ඇතුල බූත බංගලාවක් මෙනි.. අඩු එලියක් තිබූ විදුලි බල්බයට මුලු කඩයම ඒකාලෝක කල නොහැක.. ගාමිනී කුනුලෝබයෙක් බව මෝලෙවාසීන් කතාකරනු සුද්දි අසා ඇත. "ගමේ උන්ගෙ කතා ඇත්ත.. ගාමිනී මාමනම් අමු කුනෙක්" සුද්දිට සිතිනි.. සරමකින් සැරසුන තඩි බඩක් සහිත කාලවර්ණ මුදලාලි දුටු විට සුද්දිගේ සිහියට නැගුනේ පංසලේදී ඇය දුටු යක්‍ රුවකි.. යකාගෙයි මුදලාලිගෙයි වැඩි වෙනසක් නැතැයි ඈට සිතිනි. සුද්දි එම වෙලඳසැල ඇතුලට ගිය පලමු වතාව විය..

"අද ආප්ප කීයද " ඔහු විමසුවේ සුද්දි අතින් ආප්ප පාර්සලය ගන්න ගමන්‍ ය.. "දන්නෑ මාමෙ.. ගැනල බලන්න.." සුද්දි පිලිතුරු දුන්නේ හැකි ඉක්මනින් කඩෙන් පිටවීමේ බලාපොරොත්තුවෙනි.. "හ්ම්.. උඹලගෙ නයත් දැන් අහස උසට.. කවද්ද උඹලගෙ අම්ම ඒ ණය පියවන්නෙ.." ගාමිනී විමසුවේ සුද්දිගේ සිරුර දෙසත් බැල්මක් හෙලමිනි.. තනපටයකින් තොර සුද්දිගේ පපුව ඔහුගේ නෙතගැටුනේ එවෙලේය.. වයසින් බාල උවත් ඇගේ සිරුර වයසට වඩා හැදිලාය.. "දන්නෑ මාමෙ.. අම්මගෙන් තමා අහන්න වෙන්නෙ." සුද්දි පැවසීය.. " හොඳා.. අම්මට පොඩ්ඩක් කඩේට එන්න කියාපන් දවල් වෙලා.." ඔහුද මාලනීගේ අනියම් ඇසුරකි.. සුද්දි එය නොදත්තාය.. "හා මාමෙ.." "කෙල්ලෙ පොඩ්ඩක් බලාපංකො මගෙ ඔලුව තුවාල වෙලාද කියල.. උලුවස්සෙ ඔලුව වැදුන බං" ගාමිනී පැවසුවේ සැබැවින්ම එහෙම සිදුවීමක් සිදුවූ නිසා නොව සුද්දිව ලඟට ගැනීමට තිබු ආසාව නිසාය.. " මොන මල කරදරයක්ද මන්ද" යැයි සුද්දි සිතින් බනිමින් මුදලාලි අසලට ගියාය.. "කො.. පාත්වෙන්න " සුද්දි පැවසුවාය.. "ඔන්න බලහංකො.." පැවසූ ගාමිනී හිස පාත් කලේය.. ඔහුගේ මුහුනත් සුද්දිගේ පපුවත් අතර තිබුනේ අඟලක පමන පරතරයකි.. "කෝ නෑනෙ.." සුද්දි පැවසුවේ හිස පරික්ශාකරමින්.. "පොඩ්ඩක හොඳට බලපංකො" ගාමිනී තවත් ඇගේ පපුව අසලට තම මුහුන ලං කලේය.. "ආයි.. යනුවෙන් කෙඳිරිගෑ ගාමිනී සිය මුහුන සුද්දිගේ පියයුරුවක හැප්පීය.. කුඩා පියයුරුවේ මිහිරියාව ඔහුට යාන්තමින් දැනුන මුත් සුද්දි සැනකින් පස්සට පැන්නේ කිතියක් දැනුන නිසා මිස ගාමිනීගේ පවිටු සිතුවිල්ල තේරුම්ගිය නිසා නොවේ.. "ආපෝ.. මාමත් පොඩි එකා වගේනෙ.." සුද්දි පැවසුවේ සිනාසෙමිනි.. "මට රිදුනා.. ඇයි උඹ පස්සට පැන්නෙ.." ගාමිනී ඇසීය.. "මට කිති.." සුද්දි පැවසුවේ සිනාමුසු මුහුනෙනි.. "කිති.. හිටු උඹට" යනුවෙන් පැවසූ ගාමිනී සුද්දිගේ කිහිල්ලට අත යැවීය.. ඒ සමගම ඔහු සුද්දිගේ තන් දෙක මිරිකුවේය.. "අනේ එපා.." යනුවෙන් පැවසූ ඇය කඩෙන් එලියට දිවගියාය.. තමන්ව කිතිකැවීමට පමනක් සිදුකල දෙයක් යැයි සිතුව මුත් ඈගේ පියයුරු පොඩිකිරීමේ ආශාවෙන් එය සිදුකලබව සිතන්නට තරම් සුද්දි මෝරා තිබුනේ නැත.. " ආ.. මෙන්න මේක තියාගනින්.. අම්මට පෙන්නන්න එපා.. කිතිකැව්ව කියල කියන්නත් එපා" රුපියල් විස්සෙ නෝට්ටුවක් සුද්දිට දික් කරන ගමන් ගාමිනී පැවසීය.. " හා.. හා.. මාමෙ.. මම යනෝ" යි පැවසූ සුද්දි නිවස බලා දිව ගියාය.. සුද්දිගේ කුඩා පියයුරුව මිරිකීමෙන් මහත් වින්දනයක් ලැබූ ගාමිනි ඈ දිවයන දෙස බලාසිටියේ රාගාධික දෑසකිනි.. "උඹෙ අම්මත් මේ ඇඟට යට උනා.. උඹත් යටවෙන දවස වැඩි ඈතක නෙමෙයි කෙල්ලෙ" ගාමිනී ඈත දිවයන සුද්දි දෙස බලා තමාටම මුමුනගත්තේය..

උදෑසන රැස්වීමෙන් අනතුරුව සියලුම ලමුන් සේම සුද්දිත් සිය පංතිකාමරය වෙත දිව ගිය නමුත් ඇ‍ය සිටියේ ගැහෙන හදවතකිනි.. ඒ මුලින්ම ඇත්තේ ගනිතය පීරියඩ් එක නිසාය.. කලින් දවසේ දුන්න ගෙදරවැඩ කිරීමට ඇයට නොහැකි විය.. ඒ අන් කිසිවක් නිසා නොව පෙරදින රාත්‍රියේ විදුලිය විසන්දි වී තිබීම නිසාය.. කුප්පිලාම්පුවක් පත්තු කරනවාට සුද්දිගේ මව අකමැතිවිය.. ඒ මුදල් හිගනිසා බව ඈ දනී.. නමුත් එය ගුරුතුමියට අදාල නැති බවද සුද්දි අත්දැකීමෙන් දනී...

" සෙව්වන්දි කෝ ගෙදරවැඩ කෙරුවද.. පොත අරන් එමු බලන්න " මෙතෙක් වෙලා බියෙන් සිටි ඒ භයානකම මොහොත උදාවූ බව සුද්දිට හැඟිනි.. ගෙදරට සුද්දි ලෙස හැඳින්වුව මුත් ඇගේ නියම නම සෙව්වන්දි තක්ශිලාය.. " ගෙදරවැඩ කෙරුවෙ නෑ ටීච.. " පොතත් අරගෙන ඉබිගමනින් ගුරුවරිය අභිමුවට ගිය සුද්දි හීං හඬින් තෙපලාය.. " මොකක්.. ගෙදර වැඩ කෙරුවෙ නෑ.. ඇයි.. මොකක්ද හේතුව.." " කරන්ට් තිබ්බෙ නෑ ටීච.. සුද්දි පිලිතුරු දුන්නේ ගැහෙන හඬකිනි.. " ආ..... ඒකද අද හදාගෙන ආපු බොරුව.. මොකක්ද ඕයි තමුසෙට වෙලා තියෙන්නෙ.. තමුසෙ හිතන්නෙ මම හැමදාම තමුසෙගෙ ඔය බොරුවලට රැවටෙයි කියලද.. අල්ලනව අත.." වේවැලෙන් අත්ලට පාරවල් දහයක් පමන ගසා පංතිකාමරය එලියෙන් දනගැස්සුවාය.. නෙතට ඉනූ කඳුලු අනිත් අතින් පිසගත් සුද්දි වේවැල් පාරට දැවෙන අත සෙමින් අතගෑවාය.. " අඩෝ.. මෙන්න මෝලි දන ගහල.." ඒ උසස්පෙල සිසුන් පිරිසකි.. පාසැලේ ලමුන් ඇයව හැඳින්නුවෙ මෝලි ලෙසය..

"මොකද උඹ දනගහල.." එක් සිසුවෙක් විමසීය.. සුද්දි නිරුත්තර විය.. " අම්මට යකෝ මේකිගෙ තියන සැර.. පොඩියි කියල බලන්නෙ නෑ අරිනව හුත්තිට මට්ටවලේ ඔබාගෙන " එකෙක් ඇය සමීපයට පැමිනි මුත් වෙනත් ගුරුවරයෙක් එදෙසට පැමිනෙනු දුටු සිසුන් පිරිස වහා එතනින් ඉවත්විය..

සුද්දිට පාසැලෙන් ලැබුනේ මෙවැනි සැලකීමකි.. නමුත් ඇය එය තැකීමකට ලක් නොකලාය.. දෙවන පීරියඩ් එකේ සිංහල සර් එනකන් සුද්දි දනගහලාය.. සිංහල ගුරුවරයා සුද්දිට විශේෂ සැලකිල්ලක් දැක්වූවේය.. " සෙව්වන්දි මොකද මේ දනගහල.. අදත් ගෙදරවැඩ කෙරුවෙ නෑ නේද.." ගුරුවරයා විමසුවේ ඇයව නැගිටුවමිනි.. " බලන්න සර් මේකි කවදාවත්ම ගෙදර වැඩ කරගෙන එන්නෙ නෑනෙ.. හැමදාම මොකක්හරි බොරුවක් කියාගෙන තමයි එන්නෙ.." ගනිතය ගුරුවරියගේ ප්‍රකාශයට කට කොනකින් සිනහවක් නගාගත් සිංහල ගුරුවරයා " දුප්පත් ලමයිනෙ මිස්.." යනුවෙන් පවසා පංතිකාමරයට ඇතුල් විය.. සුද්දි ආසම විශය වූයේ සිංහලයි.. ඒ සිංහල ගුරුවරයා ඉතා කාරුණික ගති පෙන්න්වූ හෙයිනි..

එදින සවස සිංහල පංතියක් විය.. ඒ ඉගෙනීමට දුර්වල ලමුන් උදෙසාය.. සුද්දිත් සවස පංතියට සහභාගි විය. පංතිය අවසානයේ අනිත් ලමුන් මෙන්ම සුද්දිත් නිවෙස් බලා යාමට සැර්දෙද්දී සිංහල ගුරුවරයා ඇයට කතා කලේය.. " සෙව්වන්දි පොඩ්ඩක් නවතින්න.. අනිත් ලමයි ගෙදර යන්න.." යනුවෙන් පැවසූ ඔහු සුද්දිව ලඟට ගත්තේ සිංහල පාඩමේ අපහසු තැන් විමසීමටය.. " සෙව්වන්දිට තාම ව්‍යාකරන අමාරුයි නේද.." " ඔව් සර්.." සුද්දි පිලිතුරු දුනි... " මෙහෙමයි ලමයො.. මමත් ඔය ලමයගෙ වයසෙ ඉද්දි මටත් සිංහල ව්‍යාකරන වහ වගේ.. හැබැයි මමනම් හොඳට ගෙදරින් පාඩම් කෙරුව.." ගුරුවරයා පැවසුවේ සුද්දිගේ උරපත්තෙන් අල්ලමිනි.. ගුරුවරයාගේ ස්පර්ශය සුද්දිට නුහුරු හැඟීමක් ඇතිකරන්නට සමත් විය.. නමුත් ඇය කිසිවක් නොකීවාය.. පාසැලම පාලු ස්භාවයකි.. " ඉතින් සෙව්වන්දි ඔයාටත් ගෙදරින්ම තමා ඔය දුර්වලතාව හදාගන්න පුලුවන්" ගුරුවරයාගේ අත දැන් ඇත්තේ සුද්දිගේ පිට මැද්දේය.. ඔහු හෙමින් සුද්දිගේ පිට අතගාන්නට විය.. " මෝලෙ සද්දෙත් එක්ක ගෙදර පාඩම් කරන්න අමාරුයි සර්." සුද්දි මිමිනුවේ එය තැකීමක් නොකරය.. " මට නොතේරෙනව නෙමෙයි.. මමත් බලන්නම් සෙව්වන්දිට උදව්වක් කරන්න.. හැබැයි ඔය දාංගලේ අඩුකරගන්න වෙනව.." යනුවෙන් පැවසූ ගුරුවරයා සුද්දිගේ තට්ටමට සෙමින් පාරක් ගැසීය.. සුද්දිට හිනා ගියේය.. " මොකෝ හිනාවෙන්නෙ.." ගුරුවරයා ඇසුවේ සුද්දිව තවත් ඔහු ලඟට ගනිමිනි.. " නෑ සර් නිකන්.." සුද්දිට යමක් වැටහෙමින් තිබිනි.. කිසිත් නොකී ගුරුවරයා හෙමින් සුද්දිගේ තට්ටම් මිරිකන්නට විය.. එය සුද්දිට අමුතුම අත්දැකීමක් විය.. සියුම් මිහිරියාවක් මුසුවූ විදුලි සරක් සිය සිරුර දිගේ යන්නාක් මෙන් සුද්දිට හැඟිනි.. පාසැලේ කාත්කවුරුත් නැති මොහොතක ගුරුවරයා සමග තනි වූ සුද්දිගේ සිතට සියුම් බියක් දැනෙමින් තිබිනි.. නොතේරුම්කම් කොතෙක් තිබුනද දැන් සිදුවෙමින් තිබෙන දේ නුසුදුසු බවක් ඇයට හැඟිනි.. ගුරුවරයා තව දුරටත් සුද්දිගේ තට්ටම් මිරිකමින් සියුම් වින්දනයක් ලබමින් සිටියේය.. " සර්.. අම්ම බලාගෙන ඇති මම දැන් යන්නම්.." ඇය ඇසුවාය.. " හදිස්සිද" " ඔව් සර්.. එනගමන් අම්ම කිව්ව කඩෙන් බඩු වගයක් ගේන්න කියල.. " සුද්දි තෙපලාය.. " හා.. එහෙනම් පරිස්සමට යන්න.. ගෙදර පාඩම් කරන්න අමාරුයිනම් එන්න මම නැවතිලා ඉන්න තැනට.. ඇවිත් පාඩම් කරන්න.." හිතහොඳ පෙන්වා කල ඇරයුම යටින් සැඟවුනු දෙයක් ඇති බව සුද්දිට නොපෙනුනි. " හා සාර්.. මම බලන්නම්.." යනුවෙන් පැවසූ සුද්දි හනිකට නිවස බලා යන්නට විය.. ගාමිනී මාමාගේ කඩය අසලින් යනවිට සුද්දිට එක් වරම හුරුපුරුදු සිනා හඬක් ඇසිනි.. ඒ සිය මවගේ බව ඈට සැනින් සිහිවිය.. ඒ වනවිට වෙලඳසැල වසාදමා තිබුනි.. " වහපු කඩේ අස්සෙ අම්ම මොකද කරන්නෙ.." යනුවෙන් සිතූ සුද්දි හෙමින්සීරුවේ කඩේ පිටිපස්සට ගියාය.. පිටුපස දොරත් වසාදමා ඇත.. නමුත් ඇතුලතින් සිය මවගේ හඬ නැවතත් ඇසිනි.. අඩවන්ව තිබූ ජනෙල් පියනක් අතරින් කඩය ඇතුලට නෙත් හෙලූ සුද්දි දුටුවේ දෑස් අදහාගත නොහැකි දෙයකි...

ඇය දුටුවේ කුමක්ද...

like, comment, and share please..!!